ΑΛΑΓΓΟΠΙΤΕΣ(ΛΑΓΓΟΠΙΤΕΣ)
Ο τελετουργικός χαρακτήρας που δινόταν ήταν κατά την περίοδο της σποράς του σιταριού και του λιναριού τα πολύ παλιά χρόνια στο εύφορο κάμπο της Κατωκοπιάς ήταν και και η "(λ)(α)λαγκόπιτα"*, πίττα που φτιαχνόταν με αλεύρι και νερό και ψηνόταν στο "σάτζιη" ή πάνω σε ζεστούς-πυρωμένους χοχλακόροτσους και πασπαλισμένη με μέλη η και ζάχαρη προσφερόταν στους θεριστές σαν προσφάι. Πίστευαν με αυτό τον τρόπο εξευμένιζαν το σπόρο από τα κακά στοιχειά και ότι η φύτρωση θα γινόταν χωρίς προβλήματα.
Ο τελετουργικός χαρακτήρας που δινόταν ήταν κατά την περίοδο της σποράς του σιταριού και του λιναριού τα πολύ παλιά χρόνια στο εύφορο κάμπο της Κατωκοπιάς ήταν και και η "(λ)(α)λαγκόπιτα"*, πίττα που φτιαχνόταν με αλεύρι και νερό και ψηνόταν στο "σάτζιη" ή πάνω σε ζεστούς-
ΚΟΥΠΕΠΙΑ καί γεμιστές ΠΙΠΕΡΙΕΣ
Φασόλια ξυρά και Φασολάκια πράσινα(κρεατοφάσολα) Με αρνί,μαγειρεμένα γιαχνί στην κατσαρόλα ή βραστά με καρότα καί πατάτες
ΑΝΘΟΙ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑΣ
ΑΦΕΛΙΑ ΜΕ ΤΙΓΑΝΙΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΛΑΤΑ
ΤΤΑΒΑΣ ΜΕ ΒΟΔΙΝΟ
ΤΟ ΚΟΛΟΚΑΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΑ
Υπάρχουν αναφορές συγκεκριμένα στο κολοκάσι της Κύπρου οι οποίες χρονολογούνται περίπου στα 1191 μ.Χ. όπου το συναντάμε ως έδεσμα
σε δείπνο για τον εορτασμό του γάμου του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου στο κάστρο Λεμεσού.Τα καλύτερης ποιότητας κυπριακά κολοκάσια
παράγονταν στη Λάπηθο και στην Πάφο. Σημαντικές καλλιεργήσιμες εκτάσεις με κολοκάσι υπήρχαν στον Άγιο Ανδρόνικο Καρπασίας και στο
Συριανοχώρι μέχρι και το 1974. Σήμερα, όσον αφορά το κυπριακό έδαφος, καλλιεργείται κυρίως στην επαρχία της Αμμοχώστου και περισσότερο στο χωριό Σωτήρα.
Υπάρχουν αναφορές συγκεκριμένα στο κολοκάσι της Κύπρου οι οποίες χρονολογούνται περίπου στα 1191 μ.Χ. όπου το συναντάμε ως έδεσμα
σε δείπνο για τον εορτασμό του γάμου του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου στο κάστρο Λεμεσού.Τα καλύτερης ποιότητας κυπριακά κολοκάσια
παράγονταν στη Λάπηθο και στην Πάφο. Σημαντικές καλλιεργήσιμες εκτάσεις με κολοκάσι υπήρχαν στον Άγιο Ανδρόνικο Καρπασίας και στο
Συριανοχώρι μέχρι και το 1974. Σήμερα, όσον αφορά το κυπριακό έδαφος, καλλιεργείται κυρίως στην επαρχία της Αμμοχώστου και περισσότερο στο χωριό Σωτήρα.
ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΜΕ ΑΥΓΑ ΚΑΙ ΠΑΤΑΤΕΣ ΤΗΓΑΝΙΤΑ
ΑΓΡΙΟ ΣΠΑΝΑΚΙ ΜΕ ΑΥΓΑ κ ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΛΟΥΚΑΝΙΚΑ
ΠΑΤΑΤΕΣ ΑΝΤΙΝΑΧΤΕΣ ΜΕ ΚΟΛΙΑΝΔΡΟ
ΛΟΥΒΙΑ(ΜΑΥΡΟΜΑΤΙΚΑ) ΠΡΑΣΙΝΑ
ΛΟΥΒΙΑ ΞΥΡΑ ΜΑΥΡΟΜΑΤΙΚΑ
ΑΛΙΠΑΣΤΟΣ ΜΠΑΚΑΛΙΑΡΟΣ
ΛΟΥΒΑΝΕΣ ΦΡΕΣΚΕΣ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΜΕ ΑΥΓΑ ΣΤΟ ΤΗΓΑΝΙΑ
Λουβάνα (Πράσινη) (Lathyrus ochrus) (Cyprus Vetch)
Καλλιεργήσιμο λαχανικό που χρησιμοποιείται κυρίως ως σαλατικό, και τρὠγεται σχεδόν πάντα, ωμό. Η γεύση του είναι υπόπικρη. Kατά την περίοδο Τής Mεγάλης Σαρακοστής αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα νηστίσιμα φαγητά της Κύπρου και της Κρήτης(παπούλες ή ψαρές). Τρώγεται με λάδι και ξύδι, την καθαρά Δευτέρα τρώγεται και ξυδάτι ενώ σε αρκετές περιπτώσεις αλατίζεται και δεν λαδώνεται (κατά τις νηστίσιμες ημέρες που δεν επιτρέπεται η κατανάλωση ελαίου).
Είναι πεντανόστιμη τιγανιτή με αυγά.
Είναι πεντανόστιμη τιγανιτή με αυγά.
Πάγκαλοι (Σταμναγγάθι-Κρήτη)
ΕΝΑ ΧΟΡΤΟ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Η συλλογή και βρώση αυτού του ενδημικού άγριου χόρτου της Μεσογείου πάει πίσω μερικές χιλιετίες. Σχετική αναφορά υπάρχει στον Πάπυρο Embers, στην Αίγυπτο των Φαραώ, τέσσερις χιλιετίες π.Χ. Και ύστερα, με την ονομασία «Σέρις ή Πικρίς η αγριά», ο Διοσκουρίδης το αναφέρει για τις διουρητικές του ιδιότητες. Συμπεριλαμβάνεται στα κίχορα των αρχαίων Ελλήνων, τα άγρια χόρτα που αναφέρουν ο Αριστοφάνης, ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, καταδεικνύοντας την εκλεκτική τους συγγένεια με το «κιχώριον το ακανθώδες», όπως είναι η φυτολογική ονομασία του σταμναγκαθιού. Μεταγενέστερα, ο μοναχός Αγάπιος ο Κρης γράφει στο «Γεωπονικόν» ότι καθαρίζει το συκώτι.
Τρώγεται ξυδάτο και βραστό με ξυρἀ λουβιά (μαυρομάτικα)
Η συλλογή και βρώση αυτού του ενδημικού άγριου χόρτου της Μεσογείου πάει πίσω μερικές χιλιετίες. Σχετική αναφορά υπάρχει στον Πάπυρο Embers, στην Αίγυπτο των Φαραώ, τέσσερις χιλιετίες π.Χ. Και ύστερα, με την ονομασία «Σέρις ή Πικρίς η αγριά», ο Διοσκουρίδης το αναφέρει για τις διουρητικές του ιδιότητες. Συμπεριλαμβάνεται στα κίχορα των αρχαίων Ελλήνων, τα άγρια χόρτα που αναφέρουν ο Αριστοφάνης, ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, καταδεικνύοντας την εκλεκτική τους συγγένεια με το «κιχώριον το ακανθώδες», όπως είναι η φυτολογική ονομασία του σταμναγκαθιού. Μεταγενέστερα, ο μοναχός Αγάπιος ο Κρης γράφει στο «Γεωπονικόν» ότι καθαρίζει το συκώτι.
Τρώγεται ξυδάτο και βραστό με ξυρἀ λουβιά (μαυρομάτικα)
Λουβάνα (Πράσινη) (Lathyrus ochrus) (Cyprus Vetch)
Πραγματικά ταιριάζει η ονομασία στρουθίον σ’ αυτό το ντελικάτο ζιζάνιο που αφθονεί στα καλλιεργημένα εδάφη, καθώς τα άνθη του μοιάζουν με τα στρουμπουλά κορμάκια σπουργιτιών που κινούνται εδώ κι εκεί.
Στην Ελλάδα έχει διάφορες ονομασίες. Θα το ακούσετε ως στρουθούλα, στρουθόνι, φουσκούδι στη Λήμνο και στη Μάνη, κουκάκι στη Ζάκυνθο, στρουφούλι, στριφ(τ)ούλι, αγριοπάπουλο και κτύπαλο στην Κρήτη.
http://historyofgreekfood.wordpress.com ... -
vulgaris/
ΠΟΥΡΕΚΚΙΑ ΜΕ ΑΝΑΡΗ ΚΑΙ ΧΑΛΛΟΥΜΙ
ΚΟΛΟΚΟΤΕΣ - ΚΟΛΟΚΟΠΙΤΤΕΣ
ΤΙΤΣΙΡΟΠΙΤΤΑ
ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΤΣΙΡΙΕΣ (ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΧΟΙΡΙΝΟΥ
ΚΡΕΑΤΟΣ )
ΚΡΕΑΤΟΣ )
ΤΟΥΜΑΤΖΙΑ
