Ο ΜΥΘΟΣ

Γιατί οι Κατωκοπίτες λέγονται αλουποί !

Το 1976 ο μ. γέρο Κουτρούτσης από του Μόρφου που όπως έλεγε εργάστηκε σαν τσυρακκούδι για την ανακαίνιση της παλιάς εκκλησίας

( γύρω στα 1900) μου έδωσε την δική του εκδοχή :Κάποιοι Κατωκοπίτες περνώντας από την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στον Άγιο Δομέτιο παρατήρησαν το ωραίο άσπρο χρώμα της εκκλησίας.

Θεώρησαν ότι το χρώμα αυτό θα πρέπει να γίνεται από γιαούρτι και θέλοντας να ξεχωρίσουν από τα άλλα χωριά, βάλθηκαν να βάψουν άσπρη την εκκλησία με τεράστιες ποσότητες γιαουρτιού που ετοίμασαν.

Το γιαούρτι όμως το μυρίστηκαν οι αλεπούδες που κατέβηκαν στο χωριό και το έτρωγαν. Όταν οι κάτοικοι πήγαν στην εκκλησία είδαν τις αλεπούδες , τις πέρασαν για αγίους και τους έβαλαν αναμμένα κεριά. Όταν αυτά έλιωσαν και άρχισαν να καίνε, οι αλεπούδες κατατρομαγμένες έτρεξαν έξω στους κάμπους κατακαίγοντας τα σπαρτά.

Οι κάτοικοι βλέποντας την ζήση τους να καίγεται , παρακαλούσαν τον Χριστό: " Γριστέ μου , κάψε τζι άφησε, να φαν τζιαι τα παιδκιά μας". Ακόμη και σήμερα, τους Κατωκοπίτες τους αποκαλούν ΑΛΟΥΠΟΥΣ .

Στο μύθο θα προσθέσουμε όμως και την πραγματικότητα.

Η αλεπού διαθέτη αρκετή πονηριά και εξυπνάδα με πολύ δυνατές αισθήσεις.

Δε γνωρίζουμε πόσο παλιά και από πότε αποκαλούν Αλουπούς τους Κατωκοπίτες.

Ξέρουμε όμως το γιατί.

Είναι γνωστό όμως ένα άλλο χαρακτηριστικό επίθετο που αποδόθηκε στους Κατωκοπίτες κυρίως σε αυτούς που μετά το1974 βρέθηκαν να κατοικούν δίπλα από το κατεχόμενο χωριό κοντά στην νεκρή ζώνη.

Η εργατικότητα , η προοδευτικότητα το σθένος η μεθοδικότητα και η αγάπη τους για την γη και η μονοβουλία τους, χαρακτηριστικά πολύ έντονα για το σύνολο των προσφύγων κατοίκων του χωριού "αναγκάζει" του αυτόχθονες κάτοικους των γύρω χωριών να τους αποδώσουν ακόμη ένα "παρατσούκλι".

Τους αποκαλούν : "Ισραηλίτες" λόγο ακριβώς των πιο πάνω χαρακτηριστικών.